Γ. ΝΤΥΕΡ

Γ. ΝΤΥΕΡ
Θα ήθελα να ταξιδέψω όσο πιο μακριά μπορώ. Θα ήθελα να φτάσω τη χαρά που είναι στην ψυχή μου. Και ν΄αλλάξω τα σύνορα που ξέρω και να νιώσω τη σκέψη και το πνεύμα μου να ωριμάζουν. Θα ήθελα να ζήσω, να υπάρχω, ¨να είμαι". Και να ακούω τις αλήθειες μέσα μου.

Πέμπτη 3 Μαΐου 2012

Τη Ρωμιοσύνη να την κλαις...Της Έλενας Ακρίτα






Δημοσιεύθηκε: 15 Μαΐου 2010 στην εφημερίδα "Τα Νέα"

... ΓΙΑ ΝΑ παραφράσουμε (ανερυθρίαστα)

τους στίχους του Γιάννη Ρίτσου. Τη Ρωμιοσύνη να την κλαις. Να την κλαις με μαύρο δάκρυ. Έγραφα, την περασμένη εβδομάδα, για τους 300 της Βουλής και τα χάλια τους.Μήπως ήρθε η ώρα να ρίξουμε ένα βλέφαρο και στα δικά μας τα χάλια; Μήπως η βάρκα κινδυνεύει να μπατάρει προς έναν λαϊκισμό που όλους μας εφησυχάζει και κανέναν δεν ταρακουνάει;

Και στην τελική, αυτούς τους 300 εμείς δεν τους εκλέξαμε; Οι βουλευτές δεν είδαν φως και μπήκαν. Δεν ήταν περαστικοί και σταματήσανε να φουλάρουν με αμόλυβδη. Κάποιος τους έβαλε εκεί μέσα. Κάποιος τους έδωσε αυτό το έδρανο. Κάποιος τους μπαστάκωσε στη ζωή μας. Κι αυτός ο κάποιος είμαι εγώ. Είσαι εσύ. Είμαστε εμείς. Ολοι εμείς που σφυράμε κλέφτικα, ότι και καλά δεν έχουμε καμιά ευθύνη ποτέ και για τίποτα!

ΚΑΠΟΤΕ ΗΜΑΣΤΑΝ ωραίος λαός... Κιμπάρης... Με μια ιστορία βαρβάτη από πίσω μας. Από τους «αρχαίους ημών» στο Βυζάντιο... Από τους Βαλκανικούς Πολέμους στους Ιταλούς. Από το «ΑΕΡΑ» στο «ΟΧΙ» κατά των Γερμανών (κι ας πιστεύουν μερικοί ότι το είπε ο κοντόχοντρος δικτάτορας με τη ρομπ ντε σαμπρ). Από τον εμφύλιο σπαραγμό στη χούντα και στο Πολυτεχνείο... Κάποτε ήμασταν ωραίος λαός...

Κιμπάρης...



Και τα χρόνια πέρασαν...

Κι εμείς πήραμε τις «δάφνες του ένδοξου παρελθόντος» και τις μετατρέψαμε σε πουφ: σε ένα μαλακό κάθισμα που παίρνει τη φόρμα των οπισθίων μας. Στρογγυλοκαθήσαμε πάνω του, αράξαμε χαλαρά πάνω στην ιστορία μας και νίψαμε τας χείρας μας. Η Ελλάδα μετατράπηκε σε ένα τεράστιο καθιστικό. Κλείσαμε την πόρτα και κατάπιαμε το κλειδί. Κλειστήκαμε στους 4 τοίχους: εμείς να ΄μαστε καλά, κι ο γείτονας ας πάει να πνιγεί. Και δεν καταλάβαμε οι ηλίθιοι. Δεν συνειδητοποιήσαμε πως όταν πλημμυρίζει το σπίτι του γείτονα, τα νερά θα φτάσουν και στο δικό μας. Και τώρα φτάσανε. Και πώς να την αντιμετωπίσεις την πλημμύρα; Με το κόκκινο κουβαδάκι του παιδιού που παίζει στην παραλία;

Φταίμε ΚΑΙ εμείς. Φταίμε γιατί βολευτήκαμε. Φταίμε γιατί αντικαταστήσαμε τα ιδεώδη με τα τζιπ 4Χ4. Φταίμε γιατί δεν χάνουμε τη βολή μας, δεν βγαίνουμε απ΄ τον δρόμο μας, δεν απλώνουμε το χέρι, δεν στηρίζουμε τον φίλο, δεν βοηθάμε τον διπλανό. (Και μετά απορούμε γιατί ο διπλανός δεν βοηθάει εμάς.)

Φταίμε ΚΑΙ εμείς. Εμείς που μάθαμε- και μας μάθανε- στο ρουσφέτι. Διόρισέ με να σε ψηφίσω. Δώσε μου να σου δώσω. Χέρι με χέρι. Γιατί τι άλλο να κάνω; Πώς αλλιώς να αμυνθώ; Όταν το παιδί του διπλανού μου τρύπωσε στο Δημόσιο από την πίσω πόρτα, εγώ ώς πότε θα χτυπάω σαν μαλάκας το κουδούνι της εισόδου; Κι έτσι δεν ψηφίζω αυτό που πρέπει. Ψηφίζω αυτόν που με συμφέρει. Συναλλαγή. Συνδιαλλαγή. Και μετά αναρωτιέμαι, γιατί πάω κατά διαόλου...

Και την Εφορία γιατί να την πληρώσεις, όταν μπορείς κάλλιστα να την κλέψεις; Μαύρα λεφτά, ψεύτικα τιμολόγια, πλασματικές αγοραπωλησίες, μίζες και λαδώματα. Γιατί να πληρώσεις όταν τα λεφτά σου θα καταλήξουν σε ξένη τσέπη; Αντί να σε κλέψει ο άλλος, κλέβεις εσύ. Απλά πραγματάκια. Στοιχειώδη. Της (παλιάς) Α΄ Δημοτικού: Λόλα, να ένα μήλο. Ελλη, να ένα άλλο! Πάρε το μήλο και δώσε μου το «ανταποδοτικό τέλος». Συναλλαγή... Συνδιαλλαγή... Φταίμε ΚΑΙ εμείς... Το ξέρω πως δεν μας αρέσει να το ακούμε.

Όμως ο καθρέφτης είναι μπροστά μας. Κι ήρθε η ώρα να βγάλουμε τα μαύρα γυαλιά και να τον κοιτάξουμε κατάματα.

ΕΝΑΣ ΒΟΛΕΜΕΝΟΣ λαός είναι ένας ηττημένος λαός... Αυτό μας μάθανε και οι γενιές που πολέμησαν και οι γενιές που βολεύτηκαν. Και οι γενιές που έχτισαν και οι γενιές που γκρέμισαν. Γιατί και το βόλεμα και το γκρέμισμα, μαθήματα ιστορίας είναι.Φτάνει να βγάλουμε τα μαύρα γυαλιά. Βράδιασε και δεν βλέπουμε ούτε τη μύτη μας... Νύχτωσε και δεν βλέπουμε ούτε την κληρονομιά μας...

Και μόνο τότε θα μπορέσουμε να τραγουδήσουμε ξανά... Για μια Ρωμιοσύνη που αντρειεύει και θεριεύει... Και καμακώνει το θεριό με το καμάκι του ήλιου!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου


Μάθηση χωρίς σκέψη είναι χαμένος κόπος. Σκέψη χωρίς μάθηση είναι κίνδυνος. Κομφούκιος
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Η ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ

Αγαπητά παιδιά,

Σας γράφω αυτό το γράμμα για να σας πω δυο-τρία πραγματάκια που έμαθα και που με έκαναν εκστατικά ευτυχισμένη. Σήμερα είμαι πολύ μεγάλη σε ηλικία: να φανταστείτε ότι ήμουν δέκα χρονών τον περασμένο αιώνα! Λοιπόν ακούστε:

Μερικοί άνθρωποι γίνονται ευτυχισμένοι κάνοντας εκδρομές και παίζοντας παιχνίδια, ενώ άλλοι χαίρονται με αγκαλίτσες και φιλάκια, με χορούς και με τραγούδια. Υπάρχουν αρκετοί που τους αρέσουν τα ωραία αντικείμενα. Όλα αυτά είναι σούπερ. Ωστόσο, αν πάρω παράδειγμα τον εαυτό μου, τίποτα δεν μου αρέσει περισσότερο από το να διαβάζω βιβλία. Όχι επειδή είμαι σπασίκλας και φύτουλας και όλ’ αυτά, αν και μπορείς να το πεις κι αυτό. Τα βιβλία είναι σαν ταξίδια και σαν παιχνίδια: διαβάζοντας πετάμε με μεγάλες φτερούγες σε τόπους μακρινούς, εξερευνάμε τις ζωές άλλων ανθρώπων, νιώθουμε αγαπούλες, συγκινήσεις· μέσα στις σελίδες βρίσκουμε εμπειρίες που μοιάζουν με τις δικές μας, ή, ακόμα καλύτερα, δεν μοιάζουν με τις δικές μας - είναι πιο καταπληκτικές! Θυμάμαι πως όταν διάβασα την ιστορία του Ροβινσώνα Κρούσου ένιωσα ανακούφιση: αν ναυαγούσα σε έρημο νησί, όχι μόνο θα επιζούσα αλλά θα περνούσα τέλεια. Τα βιβλία καθησύχασαν τους φόβους μου: κατάλαβα ότι η ζωή είναι μια περιπέτεια κι ότι ποτέ δεν θα βαδίσω μόνη – τα βιβλία θα με συνοδεύουν σαν ζωντανά πλάσματα, θα με παρηγορούν και θα χαϊδεύουν την ψυχή μου. Τώρα που σας γράφω, θυμάμαι ότι συχνά η ψυχή μου ήταν ταραγμένη: είχα ένα σωρό προβλήματα στο σχολείο και στο σπίτι· ένιωθα αγωνία και, μια νύχτα, νομίζω πως είδα φάντασμα.

Όμως, θυμάμαι επίσης πως, όταν ήμουν παιδί σαν εσάς, η καλύτερη ώρα της μέρας ήταν όταν διάβαζα τα βιβλία που τότε ονομάζαμε «εξωσχολικά». Τα εξωσχολικά ήταν πιο αστεία και πιο συγκινητικά από τα σχολικά, πράγμα φυσικό εφόσον το βιβλίο της γραμματικής δεν είναι αστείο και συγκινητικό. Ωστόσο, αν είμαστε τυχεροί κι έχουμε συμπαθητικούς και γλυκούληδες δασκάλους, η γραμματική, η αριθμητική, η ιστορία, η φυσική είναι κι αυτές σχεδόν αριστούργημα.

Επιστρέφω όμως στα μυθιστορήματα, στα διηγήματα, στους μύθους. Η χαρά της ανάγνωσης ήταν, κάπου κάπου, στενοχώρια. Τι παράξενο ε; Μερικές φορές, οι ιστορίες ήταν λυπητερές, στα παραμύθια οι ήρωες περνούσαν τα πάνδεινα: ένα κοριτσάκι που πουλούσε σπίρτα πάγωσε μέσα στο χιόνι, ένα αγοράκι χάθηκε στο άγριο δάσος... Παρότι έκλαιγα γοερά, ήμουν ευχαριστημένη: ένιωθα «κάτι». Θέλω να πω, δεν μπορούμε να χαμογελάμε διαρκώς: οι άνθρωποι γίνονται σοφότεροι νιώθοντας, κάπου κάπου, λύπη, οίκτο, αγανάκτηση. Κυρίως όμως, γίνονται εκστατικά ευτυχισμένοι: δοκιμάστε να ζήσετε τη ζωή του αναγνώστη και θα με θυμηθείτε.

ΣΩΤΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ


Η Δήμητρα Μηλ. διαβάζει και σας προτείνει....ψάξε στην ομώνυμη ετικέτα παραπάνω στα ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ....

Η Δήμητρα Μηλ. διαβάζει και σας προτείνει....ψάξε στην ομώνυμη ετικέτα παραπάνω στα ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ....

ΕΚΕΒΙ

ΕΚΕΒΙ
Εθνικό Κέντρο Βιβλίου

Cute Finding NemoCute Finding Nemo

ΓΙΩΡΓΟΣ ΘΕΟΤΟΚΑΣ

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΛΒΟΣ


Κ. ΚΑΒΑΦΗΣ

ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ

ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ

ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ

Ν. ΠΕΝΤΖΙΚΗΣ

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ

Μ.ΚΑΡΑΓΑΤΣΗΣ

ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ

ΝΙΚΟΣ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ

ΙΩΑΝΝΑ ΚΑΡΥΣΤΙΑΝΗ

ΜΑΡΩ ΔΟΥΚΑ

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΕΙΣ...από τον Skipper

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΕΙΣ...από τον Skipper
τα 10 πιο αγαπημένα μου βιβλία που με ταξίδεψαν.....

να μην ξεχάσω να δανειστώ και να διαβάσω...

  • Ο Θεός των μικρών πραγμάτων, Arundhati Roy
  • Δυο φορές Έλληνας, Μένης Κουμανταρέας
  • Οδυσσέας, James Joyce
  • O μύθος του Σίσσυφου, Αλμπέρ Καμύ
  • Μεγάλες προσδοκίες
  • Ο θεός των μικρών πραγμάτων
  • Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας, Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές
  • Μικρά Αγγλία, Καρυστιάνη
  • Σιντάρτα, Έρμαν Έσσε
  • Έρως, θέρος, πόλεμος, Ευγενία Φακίνου
  • Το μονόγραμμα, Οδυσσέας Ελύτης
  • Τα ρω του έρωτα, ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ
  • 100 χρόνια μοναξιάς, Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές
  • Ο Αλχημιστής, Π. Κοέλο
  • Το όνομα του ρόδου, Ουμπέρτο Έκο
  • Ο κόσμος της σοφίας, Γκάαρντερ


Η γιορτή των ερωτευμένων πλησιάζει. Διαβάστε τα ερωτικά ποιήματα στην Ετικέτα "ΈΡΩΤΑΣ ΚΑΙ ΠΟΙΗΣΗ" και ψηφίστε το ερωτικό ποίημα που σας άρεσε περισσότερο(μπορείτε να επιλέξετε 1 ποιητή ή και περισσότερους)


ΣΟΦΟΚΛΗΣ

Ἔρως ἀνίκατε μάχαν, Ἔρως, ὃς ἐν κτήμασι πίπτεις, ὃς ἐν μαλακαῖς παρειαῖς νεάνιδος ἐννυχεύεις, φοιτᾷς δ’ ὑπερπόντιος ἐν τ’ ἀγρονόμοις αὐλαῖς· καὶ σ’ οὔτ’ ἀθανάτων φύξιμος οὐδεὶς οὔθ’ ἀμερίων σὲ γ’ ἀνθρώπων. Ὁ δ’ ἔχων μέμηνεν.

Ρ. Μ. ΡΙΛΚΕ

Βγάλε τα μάτια μου: μπορώ να σε δω
Κλείσε τ’ αυτιά μου: μπορώ να σε γρικήσω
Και χωρίς πόδια μπορώ σ’ εσε να ρθω ,
Και δίχως στόμα μπορώ να σ’ εξορκίσω.
Σπάσε τα μπράτσα μου: θα σε κρατά η καρδιά μου
Πνίξε μου την καρδιά, μα το μυαλό μου θα χτυπά.
Κι αν ρίξεις στο μυαλό μου τη φωτιά,

Θα σε κρατώ μες το αίμα μου κλεισμένον.


ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ

… για να γεννηθείς εσύ,
κι εγώ για να σε συναντήσω
γι’ αυτό έγινε ο κόσμος…




ΣΟΦΟΚΛΗΣ, Αντιγόνη, στ.523

" Οὔτοι συνέχθειν, ἀλλὰ συμφιλεῖν ἔφυν. "

"Δε γεννήθηκα να μοιράζομαι το μίσος αλλά την αγάπη"