Τελικά, οι Έλληνες έχουν πλάκα…

Τελικά, οι Έλληνες έχουν πλάκα και με συγχωρείτε που εξαιρώ τον εαυτό μου. Φοβούνται, λέει, τόσο πολύ για την ασφάλεια τους από το έγκλημα, που θέλουν έναν αστυνομικό ο καθένας για να αισθάνονται προστασία.

Όμως, δε φοβούνται όταν κακοποιούν το περιβάλλον και πνίγονται μέσα στις απάνθρωπες μεγαλουπόλεις τους.

Δε φοβούνται όταν πληρώνουν για να αδυνατίσουν, όταν ένας κόσμος πεθαίνει από την πείνα ή όταν με το κάπνισμα δημιουργούν τις προϋποθέσεις για το θάνατο τους.

Δε φοβούνται όταν υπερχρεώνονται με χαμηλό επιτόκιο, αγνοώντας παράλογα ότι αποκλείεται το επιτόκιο να κρατηθεί σε αυτά τα επίπεδα, όπως αγνοούσαν προκλητικά τον κίνδυνο όταν….έπαιζαν (όχι επένδυαν ) στο Χρηματιστήριο, σε μετοχές επιχειρήσεων που δεν ήξεραν ούτε τη διεύθυνσή τους.

Βέβαια, οι Έλληνες έχουν και ιδιαίτερα προσόντα. Πολύ κοντή και επιλεκτική μνήμη και τάση για παράλογο ρίσκο.

 Έτσι, χάνουν εύκολα τις οικονομίες μιας ζωής, αρκεί αυτό να το κάνουν πολλοί μαζί, ώστε να μπορούν να δημιουργούν τον εξιλαστήριο τράγο, για να παίρνει επάνω του τις αμαρτίες και την ηλιθιότητα όλων.

Περισσότερη αστυνόμευση, λοιπόν, λείπει, όπως δήλωσαν σε έρευνα της  VPRC, για να είναι η ζωή τους τακτοποιημένη.

Υποκριτές από τα αρχαία χρόνια, άλλα θέλουν κι αλλά λένε. Θέλουν τους δημαγωγούς που με την εξουσία που τους δίνει ο λαός μπορούν να θανατώσουν τον Σωκράτη ή να εξορίσουν τον Αριστείδη, επειδή είναι... καθ' έξιν τίμιος!

Θέλουν τα τηλεδικεία να σαρώνουν ό,τι στέκεται όρθιο, για να αισθάνονται ανακού­φιση αυτοί οι μονίμως οσφυοκάμπτες .

Θέλουν να κλείνει τα μάτια ο αστυνόμος, ο έφορος, ο πολεοδόμος, ο δικαστής στις μικροπαρανομίες τους, αλλά ξεσηκώνεται το... ήθος τους, όταν ακούσουν ότι ο τάδε γρα­φειοκράτης «τα πιάνει» για να διευκολύνει τους συναλλασσόμενους πολίτες.

Θέλουν τον βουλευτή «κότα» στις πιο ακραίες πελατειακές τους επιθυμίες, αλλά αλί­μονό του αν ακουστεί ότι διευκολύνει συμφέροντα άλλων…

Ένας λαός που βιάζει καθημερινά νόμους, αρχές και ιδέες, κρυμμένος πίσω από το

δάκτυλο του, ζητά να αλλάξει η ζοφερή ατμόσφαιρα του τόπου του! 

       

                                               Κ. Παπανικολάου, εφημ.  Press Time, 23/11 /2005