Έκτωρ ΚΑΚΝΑΒΑΤΟΣ: «Του έρωτα»

1. “Με κούρσεψαν τα χρώματα/ ο ιδρώτας στη μασχάλη σου είναι μπλε

λιθρίνι μες στον κόλπο σου πώς σπαρταράω για το κίτρινο

ω η έκρηξη στο τυρκουάζ στο χρυσαφί

όταν σου λύνω την ταινία του ουρανού

και τρέμω για το άσπρο που ενεδρεύει…

2. Ω πόσο, πόσο ήσουν ωραία/ που σπαρταρούσες.

Ζαρκάδια που τα βίτσιζε ο πο΄θος μας

χοροπηδούσαν τα φιλιά μου στις μασχάλες σου

καλπάζανε που σπαρταρούσες.

3. Το κορμί σου εύξεινος λόγος του νερού

κι η γλώσσα μου καρίνα να μελετά τα ρεύματα, να μιλάει με υφάλους.

Το κορμί σου Όργανο του αγέρα/ κιθάρα του Θεού

Οι χορδές μού λιώνουνε τα δάχτυλα/ μα κρούω, κρούω

και μου μιλά/ ότι εντός του κάτι αθανατίζεται.

4. Ήσουν έξαψη του ακόντιου/ Το ρίγος του σαν ήτανε να τιναχτεί

Η λάμψη του μες στον αγέρα ήσουν/ Καρφωμένη τώρα μέσα μου

ως τρέμει το καρυόφυλλο/ συνέχεια τρέμεις/ κι εγώ στη μέθην όλος.

5. Εγώ είμαι της θύελλας/ γι αυτό σ’ αγαπώ

είμαι της λαίλαπας/ γι αυτό σ’ αγπώ

είναι που εντός μου είσαι η δύνη

είναι που έσπασες τον άξονα/ που κράταγε την τάξη

κι όλα γίναν ιαχές/ νικηφόρα έξαλλα φωνήεντα/ γι αυτό σ’ αγαπώ.

………………………………

8. Ω αρπίστρια του νου μου/ στις φλέβες μου

άπιαστη σαϊτα σαν με κοιτάζεις.

9. Τι βουητό βυθού/ τι έλξη στο λαβύρινθό μου/ το όναμά σου.

10. Στο κρύφιο χώμα μου/ το άγιο τ’ απάτητο

τ’ αχνάρι που άφησες, η λάρνακά μου

11. Λες τον έρωτα δεσμώτη/ λέω τον έρωτα λυόμενο

Ο ένας καταπάνω τ’ αλλουνού/ για τράκο κίνησαν οι δυο κουρσάροι.

12. Άμοιρη δεν το ‘ξερες/ που ήμουνα γυάλινος

πως θα γινόμουν θρύψαλα/ πριν καν μ’ αγγίσεις”!

(Σύγχρονη ερωτική ποίηση ελλήνων ποιητών, εκδ. Καστανιώτης)