ΤΑ ΑΝΕΜΟΔΑΡΜΕΝΑ ΥΨΗ, ΚΡΙΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΗΛΙΩΝΗ

Τα ''Ανεμοδαρμένα Ύψη'', βιβλίο παγκοσμίου φήμης, είναι κατά τη δική μου γνώμη υπερεκτιμημένο.

Σε γενικές γραμμές, μέσα στις σελίδες του ξεδιπλώνεται ο απαγορευμένος έρωτας της Κάθριν και του Χίθκλιφ. Με τα χρόνια, ο έρωτας αυτός μετατρέπεται σε εθισμό και τέλεια εξάρτηση του ενός από τον άλλο. Όταν ο θάνατος εντέλει χωρίζει την Κάθριν από τον Χίθκλιφ, εκείνος συμπεριφέρεται με  λάθος τρόπο μεταδίδοντας τον πόνο του σε άλλους, μετατρέποντας τον σε λυσσαλέο μίσος για την ίδια του τη ζωή. Σε μια κατάσταση παράνοιας καθώς βρίσκεται, υποστηρίζει ακλόνητα τη συνέχιση της ύπαρξης της Κάθριν,σε υπόσταση όχι ανθρώπινη, αλλά φαντάσματος αυτή τη φορά. Ως ουδέτερο πρόσωπο, κρίνω τις πράξεις των δύο ερωτευμένων παράλογες. Η αγάπη θεωρείται αγνή, στοργική και διόλου εγωιστική. Με τις πράξεις τους, οι δύο πρωταγωνιστές αποδεικνύουν πως κάθε άλλο παρά αγνά, στοργικά και χωρίς εγωισμό φέρονται ο ένας στον άλλο.Η Κάθριν, αρχικά, δείχνει πως ντρέπεται για τον Χίθκλιφ και έπειτα τον αψηφά τελείως όταν παντρεύεται τον κύριο Λίντον. Κι ο Χίθκλιφ, όμως, από τη μεριά του, φεύγει για μέρη άγνωστα και επιστρέφει με στραμμένη την προσοχή του μονάχα στον πλούτο και τα αγαθά του αριστοκράτη συζύγου της Κάθριν, και όχι μόνο. Βασανίζει άκαρδα τους συγγενείς της με κάθε δυνατό τρόπο και έπειτα επιχειρεί το ίδιο και στην πρώην αγαπημένη του. Την έλλειψη συναισθημάτων αγάπης προς την Κάθριν την δείχνει όταν ταράζει το γαλήνιο έγγαμο βίο της ''πουλώντας της έρωτα''. Η ζήλια του συζύγου της από τη μία και ο υποτιθέμενος ειλικρινής  έρωτας του Χίθκλιφ από την άλλη, την οδηγούν σταθερά στην τρέλα. Ο Χίθκλιφ όμως, άκαρδος και χωρίς φιλότιμο όπως περιγράφεται, δεν σταματά εκεί. Σωστό θα ήταν, βέβαια, να το κάνει, διότι όταν πραγματικά αγαπάς κάποιον και τον παρατηρείς να ανακαλύπτει την πολυπόθητη ευτυχία (ακόμη κι αν αυτό συνεπάγεται πως δεν συμπεριλαμβάνεσαι και εσύ σε αυτή),οφείλεις να τον διευκολύνεις ώστε να παραμείνει σε αυτήν την αρμονική κατάσταση ειρήνης και ευημερίας. Τι νόημα έχει αυτή η πολύτιμη θεωρία ζωής, όταν ο Χίθκλιφ παρασύρει την Κάθριν δίχως ενοχές στο σκοτεινό δρόμο της τρέλας όπου εκείνος βαδίζει; Αντί να τη σώσει, τη ρίχνει στο γκρεμό και αυτό το γεγονός εξευτελίζει πλήρως κάθε έννοια της αγάπης και του έρωτα μαζί.

Η ιστορία αυτή θα έπρεπε να θεωρείται σύμφωνα με τη δική μου άποψη, αν όχι δραματική, τότε απόλυτα τραγική. Σε καμία όμως περίπτωση να μην κατονομαστεί  ιστορία αγάπης.

Πραγματικό και επάξιο βιβλίο αγνής ιστορίας αγάπης θεωρώ το ''Αναμνήσεις Μιας Γκέισας'' του Arthur Golden.